Dag drie

Vandaag gingen we per auto eerst langs Kinlochleven op pad naar de caches. In Kinlochleven bezochten we de Icefactory, een indoor klimcentrum waar je zelfs kunt ijsklimmen. Wij scoorden een bak koffie en gingen op pad naar de ' Highland cache' die we tamelijk snel vonden in een werkelijk schitterende omgeving. Op enig moment begon het dan toch te regenen. Dat kon niet uitblijven. Het ultieme reisdoel voor vandaag was de cache ' 70 miles Glencoe' dus dat betekende; de bergen in. Eerst over de pas, sneeuw gierde om de auto! Dat kan nog leuk worden . . . . maar gaande de weg naar Glen Etive werd het weer beter, op enig moment leek het wel weer zomer. Zoals een Scotsman ons al vertelde; in dit land krijg je de vier seizoenen binnen het kwartier om je oren. Aangekomen aan het eind van het dal zagen we waar we naar toe moesten . . . twee honderd meter steil omhoog! Vette wind om de oren, hijgen als een postpaard klimmend naar de stash. En jawel, de vorige log was van vorig jaar, we wisten dat we iets bijzonders gingen presteren. Dan nog even zien dat je weer veilig beneden komt. Alles in dit land is of glad of nat. Maargoed, je ziet dat we veilig aangekomen zijn.
Op weg naar huis konden we het niet laten om er 'nog eentje' te doen. Met de toepasselijke naam ' the end is neigh' . Naast een prachtig oud kerkhof vonden we een omgevallen boom over de beek en daarin, verstopt onder een laag mos, vonden we de cache. We lieten er een tweetal Travelbugs achter in de hoop dat zij een mooie reis zullen make. Wij lieten de cache voor wat hij was en gingen ons aan onze fameuze kookkunst wijden. En voorwaar, het was heerlijk. Moe en voldaan, na even de nieren afgestoft te hebben gingen we ter kooi.
Groets, @rt.