De caches . . .

Hierbij de volledige lijst van gevonden caches voor de geintersseerden.

* Family Tree
* Waterfall and ruin
* WHW day 8
* Higland Cache
* 70 miles Glencoe
* Strontionite
* Neptune Staircase
* The Red Fox
* Sutherlands Grove
* Westcoast Kippers
* Glen Garry/Glen Rospo
* Creg & Tail

klik op bovenstaande links en je kunt ook zien hoe het daar was.

Weer Thuis!

Na een prima vlucht zijn we gisteren weer thuisgekomen. We kunnen terugkijken op een druk, maar leuk weekje Schotland met overweldigende natuur met alle mogelijke weersomstandigheden.
Een eerste onbewerkte selectie van mijn foto's is hier te vinden.
Bedankt voor alle leuke reacties.

Johan

Dag negen

Saluut uit Edinburgh Johan en @rt

Ok. We zijn inmiddels weer op het vliegveld aangekomen. De avond in Edinburgh op gepaste wijze doorgebracht, eerst een echte Itaschotse Pizza en daarna naar een stampvolle pub. Wel zeer traditioneel. De nacht in het hotel was er een van het soort dat we niet snel zullen vergeten.
Een vlooienbunker noem ik zoiets meestal, wel schoon maar als je je omdraaide in bed vielen de tegels zowat uit de badkamer. Vermeldenswaardig van deze originele kamer is dat wij elk een eigen baldakijn boven het bed hadden. Verder snik heet, gortdroog . . .. dus van slapen kwam niet veel. Toch lekker fris (ahum) op weg naar hier waar we de laatste Scotse regels inkloppen.

Tot zo. J&A

Dag acht

Fantastisch!!!
Je zal naar Edinburgh willen en door de bergen moeten rijden onder deze weersomstandigheden.
Elke dag zagen we de sneeuwgrens naar beneden gaan. Vanmorgen bij het vertrek uit Glen Nevis lag de sneeuw op de auto, dat kan nog mooi worden als we de pas over gaan. En ja hoor, 10 tot 15 cm sneeuw op de weg. Dus rustig aan door het spoor rijden. Ineens begon het zonnetje te schijnen en werd deze wereld ineens een stuk vriendelijker. We reden van de ene kerstkaart in de andere, geweldig. Johan knipte zich een ongeluk vanuit de auto, dat kon prima want we kwamen niet boven de 30 miles per uur. We hebben er uiteindelijk toch niet langer dan 3 1/2 uur over gedaan om hier te komen. Inmiddels hebben we de auto achter gelaten op het vliegveld, evenals onze bagage. We hadden geen zin om al die zooi mee te nemen in de stad. et de bus naar het centrum, als kleine kinderen zo blij dat we boven in en vooraan konden zitten.
Zo, vanuit die positie heb je een prachtig uitzicht en kun je de 'scenery' op je in laten werken.
In de stad aangekomen was zo ongeveer het eerste wat we deden het zoeken naar die cache die in Castle Hill park lag. En verdraaid, we vonden de plek al vrij snel, maar hoe open je die als er ca. 30 touristen per minuut voorbij hobbelen? We gaan dat straks nog even proberen. Enniewee, we hebben een sloot koffie op in dit internet cafe, dus weer vol speed. Straks het Hotel opzeken en dan vanavond eens lekker uit eten. Dat hebben we verdiend na al die geweldige inspanningen van de afgelopen week!! Ik vermoed dat we komende week eens flink moeten uitrusten . . . . .

Op naar de cache nu, ciao

Dag zeven

Het regent verschrikkelijk en de voorspellingen voor het gebied hier zijn heel slecht. We hebben besloten eerst maar even de internetzaken te regelen en willen daarna richting het oosten, richting Loch Ness. Of dat allemaal zal lukken hangt van het weer af. We zullen zien.
De regen bleek in het westen de hele dag te vallen. Op de hogere gedeelten werd het al snel sneeuw. Richting Loch Ness werd het gelukkig wat droger en waren de uitzichten op de bergen fenomenaal.
Halverwege Loch Ness ligt Urquhart Castle, wat leuk genoeg is om even te bekijken. Voorafgaand aan het bezoek wordt je geconfronteerd met een indrukwekkende film over de historie van het kasteel. Gedurende het bezoek is het droog, maar koud en winderig. Loch Ness ligt er verlaten bij. Geen Nessie te zien.
Op de terugweg begint het weer te sneeuwen en wordt de weg weer slechter. Vlak voor Fort William is er weer een wegblokkade door een ongeluk en moeten we over een smalle alternatieve route verder. Lastig rijden, maar wel ergt mooie uitzichten. Ook vandaag weer veel foto's gemaakt die later gepubliceerd zullen worden.
Terug in de caravan de spullen alvast maar bij elkaar gezocht en weer lekker gegeten. Morgen op tijd op voor de rit naar Edinburgh.
Johan

Dag zes

Vandaag hadden we het plan opgevat om ondanks de hoofdpijn van Art, vermoedelijk door de hamburger van de vorige dag, langs de kust naar het zuiden te rijden richting Oban. Onderweg lagen een aantal caches die we dan mee konden nemen. Het is gelukkig redelijk weer, een paar buien, maar over het algemeen droog met af en toe een zonnetje. De eerste cache lag op een zuid-helling van een heuvel bij een gedenkplaat voor een daar vermoorde Schotse held. Mooie plek maar ijskoud en in de striemende regen. Snel weer weg dus.
Onderweg bij Hart Castle koffie gedronken en genoten van het uitzicht op dit prachtige kasteeltje.
Verder langs de kust prachtige uitzichten op de eilanden met steeds wisselende licht-situaties. Onderweg ook nog even twee caches die erg dicht bij elkaar lagen meegenomen. Deze lagen in een prachtig bos waarvan de enorme bomen van onder tot boven overdekt waren met dikke lagen mos.
In Oban aangekomen bleek dit een bijzonder leuke havenplaats te zijn. Levendig, druk, maar wel overzichtelijk. Lekker sfeertje. Ruimschoots verse vis aan de haven. Een bakje kreeftenstaartje ging er ook snel in. Later nog even in een self-service restaurant geluncht (meat pie) en de terugreis via dezelfde route. Vlak voor Fort William kwamen we vast te zitten in het verkeer door, wat later bleek, een ernstig ongeluk. Als je de wrakken zag liggen kun je je niet voorstellen dat daar mensen levend uitgekomen zijn. De weg is bijna een uur volledig afgesloten geweest. ALternatieve routes zijn er niet dus iedereen kon niet anders dan rustig zitten wachten tot de weg weer vrij was.
's Avonds zijn we de deur niet uit geweest. Pasta met kip, flesje wijn en weer geen voetbal.
(De foto's zijn overigens niet van ons, maar van het web gehaald. Er zijn in het Internet cafe geen voorzieningen foto's te laden. Dit komt later wel.)

Dag vijf

Vandaag een aardige wandeling voor de boeg, dachten we . . .
Dat werd eerst zo'n 300 meter stijl omhoog, we hebben toch niet meer de conditie van weleer! Maargoed als je de 56 nadert mag het best ietsje minder. Nadat we de top bereikten begon het maar weer eens flink te sneeuwen, ach ja je bent in Scotland. En zoals een local laatst tegen ons zei ' there is no such thing as bad weather, you just got the wrong clothes!' Maar ondanks dat was het toch ook weer een hele mooie ervaring. We liepen naar Fort William om daar de wereld weeer van onze avonturen op de hoogte te brengen; waarvan akte. We hebben ons ook laten verleiden om een lekkere vette hap te eten in de local pub. Daar heb ik nog lang lol van gehad . . . .
Terug lopend naar de camping bedachten we dat we nog wel een cache konden scoren. Dat werd dus de 'Neptunes staircase' een rits sluizen die in het Caladonian canal liggen waarmee de Great Glen van west naar oost bevaarbaar gemaakt is. De cache werd wederom snel gevonden, we konden nu naar huis om het buikje te vullen.

Dag vier

Vandaag weer strak blauwe lucht toen we opstonden. Dat beloofde weer een mooie dag. Vanuit Fort William zuidwaarts richting de ferry van Corran en daar overgestoken. Na een heerlijke bak koffie bij de pub aan het eind van de oversteek eerst richting Strontian gereden om een cache te doen. Er zou daar een mijn zijn waar nog strotium gevonden wordt, maar het leek eerder op een vuilstort, wat een troep en ongeorganiseerde bende.
Verder gereden langs de kust over een singletrack road voor ongeveer 50 kilometer. Om de ca. honderd meter is er een plek waar autos kunnen passeren. Gelukkig was het niet erg druk. We zijn op weg naar het meest westelijke punt van het Britse vasteland; Ardnamurchan, met een prachtige autentieke vuurtoren op de punt. Daar wat rondgekeken, veel foto's gemaakt en koffie gedronken. De terugweg grotendeels over dezelfde weg, smal en vol met heuveltjes en slingers. Goed uitkijken, ook door de vele schapen en zowaar ook weer herten op de weg. De rit hebben we verder naar het noorden voortgezet en terug richting Fort William. Onderweg het viaduct van de Harry Potter films gezien en nog even gestopt bij het monument in Glenfinnan, waar Bonnie , prince of Scotland troepen verzamelde om op te treden tegen de Engelsen. Helaas kwam hij uiteindelijk bedrogen uit.
Nog gauw even boodschappen gedaan en rijst met kip in honing/mosterd saus gegeten. Beetje voetbal gekeken, beetje gelezen en op redelijke tijd toch maar naar bed.
Al met al een prachtige dag met mooi weer, af en toe een klein buitje sneeuw of regen, met prachtige vergezichten, over zee, over de bergen, zeer indrukwekkend en overweldigend allemaal.

Dag drie

Vandaag gingen we per auto eerst langs Kinlochleven op pad naar de caches. In Kinlochleven bezochten we de Icefactory, een indoor klimcentrum waar je zelfs kunt ijsklimmen. Wij scoorden een bak koffie en gingen op pad naar de ' Highland cache' die we tamelijk snel vonden in een werkelijk schitterende omgeving. Op enig moment begon het dan toch te regenen. Dat kon niet uitblijven. Het ultieme reisdoel voor vandaag was de cache ' 70 miles Glencoe' dus dat betekende; de bergen in. Eerst over de pas, sneeuw gierde om de auto! Dat kan nog leuk worden . . . . maar gaande de weg naar Glen Etive werd het weer beter, op enig moment leek het wel weer zomer. Zoals een Scotsman ons al vertelde; in dit land krijg je de vier seizoenen binnen het kwartier om je oren. Aangekomen aan het eind van het dal zagen we waar we naar toe moesten . . . twee honderd meter steil omhoog! Vette wind om de oren, hijgen als een postpaard klimmend naar de stash. En jawel, de vorige log was van vorig jaar, we wisten dat we iets bijzonders gingen presteren. Dan nog even zien dat je weer veilig beneden komt. Alles in dit land is of glad of nat. Maargoed, je ziet dat we veilig aangekomen zijn.
Op weg naar huis konden we het niet laten om er 'nog eentje' te doen. Met de toepasselijke naam ' the end is neigh' . Naast een prachtig oud kerkhof vonden we een omgevallen boom over de beek en daarin, verstopt onder een laag mos, vonden we de cache. We lieten er een tweetal Travelbugs achter in de hoop dat zij een mooie reis zullen make. Wij lieten de cache voor wat hij was en gingen ons aan onze fameuze kookkunst wijden. En voorwaar, het was heerlijk. Moe en voldaan, na even de nieren afgestoft te hebben gingen we ter kooi.
Groets, @rt.

Dag twee

Gisteravond hebben we even de dag geevalueerd onder het genot van een lekker Scottish glaasje . . . werd wel wat later dan goed voor ons was.
En dan, na een goede nachtrust wakker worden in dit landschap . . . . waanzinng! Het is hier zo onvoorstelbaar mooi. De zon scheen volop, dus niet meer dralen maar inpakken en wegwezen.
We gingen vandaag voor de ' Waterfall and ruins' achter in de Glen Nevis. Verrekte smal weggetje er naar toe. En dan de wandeling, volop in de zon (waar hebben we dit aan verdiend).
Het was op sommige plekken erg nat en oppassen geblazen dus. Het hoogte verschil moest over een korte afstand overwonnen worden dus de conditie werd fors aangesproken. Blij dat ik mijn stokkie mee had om de knieeen wat te ontzien. En dan ineens . . . . . staan we boven. Fantastisch! Een uitzicht waar je eindeloos van genieten kunt. Onderweg werden we diverse keren aangesproken door medewandelaars. Zo was er een Engelse landschapsarchitect die ons deelgenoot maakte van de 'signs' die hij overal in het Landschap zag . . . alweer een bijzonder mens ontmoet. Tenslotte de cache gevonden waar het allemaal om te doen was. Achter een ruine, echt zo'n Highlander plek. Voldaan naar beneden.

Daar zijn we dan!

Zaterdag na een soepele vlucht aangekomen in Edinburgh. Nog even paniek, want de tas van Johan kwam niet op de bagageband. De formulieren voor opgave van vermissing werden al gepakt, maar op het laatste moment kwamen er toch nog twee tassen en gelukkig ook die van Johan. Daarna auto gehaald en in het verkeer gestort. In het begin erg lastig met al die rotondes en wie heeft er nu voorrang en zo, maar geleidelijk aan begon het allemaal soepeler te lopen. Art heeft dat prima opgepakt. Onderweg, vooral in de omgeving van Glencoe prachtige vergezichten en indrukwekkende landschappen. En natuurlijk onderweg de eerste Schotse cache (Family Tree) even meegenomen.


Rond een uur of 6 waren we in Fort William en hebben we ons geinstalleerd in de voortreffelijke stacaravan in het mooie Glen Nevis dal. 's Avonds in het dorp lekker gegeten boven de pub en een eerste impressie van Fort William opgedaan.

Nog even en dan de lucht in..

Over een uurtje moet ik op Schiphol zijn. Nog even mijn mail gecontroleerd, maar niets bijzonders. Het weer ziet er in Schotland volgens de voorspellingen niet super uit, maar we gaan het wel zien. Misschien valt het nog alles mee. Gisteren voor de zekerheid nog maar even een regenbroek gekocht en mijn schoenen nog even goed in het vet gezet, dus ik moet er tegen kunnen.

Het volgende bericht komt hopenlijk uit Schotland.

Johan

Nog 2 dagen!

Nog 2 dagen en dan is het zover. Dan vertrekken we voor een weekje Schotland. We vliegen met Easyjet naar Edinburgh en vandaar gaan we met een gehuurde auto richting Fort William. Het inpakken is ondertussen begonnen. Verschillende tassen en rugzakken heb ik uitgeprobeerd met de hoeveelheid spullen die ik denk mee te moeten nemen. Verder liggen er overal stapeltjes snuistereien (laders, accu's, verloopstekker, travelbug, beschrijvingen) en boeken die al dan niet meegaan. Het zal wel weer op het laatate moment besloten worden wat echt mee mag.
Nu maar hopen dat het in Fort William mogelijk is om hier verslag te doen van onze activiteiten. We zullen dat zeker proberen maar beloven natuurlijk niets.
Groeten,

Johan